Mijn pad heeft me langs vele trends en technieken geleid die ik me vrijwel allemaal zelf “eigen” heb weten te maken.

Door mijn creatieve ouders werd het knutselen me met de paplepel ingegoten. Al op 12 jarige leeftijd haalde een foto van een borstbeeld, -door mij uitgehouwen in een zandwal van een Limburgs grindgat- de plaatselijke krant. “Van een onbekende kunstenaar” stond er bij de foto die mijn tante toevallig onder ogen kreeg.

Niet lang daarna kreeg ik een glasgraveerset (niet elektrisch!) waarmee ik de eerste opdrachten in de wacht sleepte in familie- en vriendenkring. Ik maakte als 12 jarige ook enkele kledingstukken op de naaimachine, zoals een korte broek, blouse en applicaties op T-shirts.

Al gauw merkte ik dat ik met een elektrische graveerpen veel mooiere werkjes af kon leveren. In een thuiswinkeltje voor handgemaakte kadootjes mocht ik, als 15 jarige, werkjes uitstallen en kreeg ik zowaar de eerste opdrachtjes van onbekenden!

Mijn weg voerde via de pergamano-rage, de mod-podge servettentechniek, zijde- en olieverfschilderen, aquarelleren, sieraden maken, boetseren, naaien, borduren, tiffany, schilderijen inlijsten met (versierde) passe-partouts en papierscheppen en -marmeren, naar de meer modernere trends als fimo-kleien, glasschilderen, haken en vilten, houtbewerken en figuurzagen.

Daarnaast speelt het maken van persoonlijke cadeaus met computer en transferpapier een steeds grotere rol de laatste jaren. Ook op het gebied van de doe-het-zelf, kan ik aardig uit de voeten.